Gamboa, het pareltje waar (bijna) niemand over praat

Waarom Gamboa?

Even terug naar het begin. Hoe kwamen we bij Gamboa? Deze plek vind je namelijk bijna niet terug in reisblogs en -routes. Gamboa ligt op een half uurtje rijden van Panama Stad, en wordt vaak enkel als daguitstap genoemd. 

Gamboa is een superklein dorpje bij het Soberania regenwoud. Dit is één van de beste plekken in Panama om wildleven te spotten. Je kan hier ook van alles doen, daar vertel ik je later meer over.

Maar waarom verblijven hier dan zo weinig mensen? Dat ‘superkleine dorpje’ moet je heel letterlijk nemen. Er is zo weinig, dat het niet ideaal is om er te verblijven, ook niet in de paar appartementjes die er te huur zijn. Zo zijn er amper restaurants en winkels te vinden.

Daarom ben je al snel gewezen op het Gamboa Rainforest Reserve, een luxehotel omgeven door regenwoud. Een verblijf is er voor Panamese standaarden vrij duur en ook de bars en restaurants zijn niet de goedkoopste. Reken op minstens € 130 per nacht. Het is wat ons betreft een perfect begin of einde van je reis!

Wat er dan zo bijzonder aan is? Dit hotel ligt dus midden in het regenwoud en dat betekent dat je zelfs op het terrein veel wildleven ziet. En wakker worden met het geluid van en zicht op de jungle mag je niet onderschatten!

Hou je van natuur? Dan ga je van dit hotel houden. Ik vertel je er alles over! En ook hoe je de kosten wat kan drukken.

Groot, maar toch zo klein

We mogen de kamer in. We hebben die met uitzicht op de rivier genomen. “Als je het doet, doe het dan goed.”, met dat motto heb ik Denis weten te overtuigen om de duurdere kamer te nemen. #yolo

Ik leg me in de hangmat op het balkon en kijk naar het regenwoud. Ik begin te beseffen waarom ik hier heen wilde. Wat is het heerlijk om de junglegeluiden weer te horen. Tijd om terug ‘zen’ te worden.

We verkennen het hotel en komen er achter dat het écht groot is. Normaal gezien boeken we niet van die grote resorts, wij zijn meer van de kleinere accommodaties. Het voelt ook wat gedateerd, dit hotel kan echt wel een flinke opknapbeurt gebruiken. Maar ergens heeft dat ook wat. Op de een of andere manier doen de geuren me denken aan jeugdherinneringen in Blijdorp (dierentuin in Rotterdam), grappig. Gelukkig zitten we niet in een zoo, want ik zie liever dieren die in vrijheid leven.

Slechts een klein deeltje van het hotel blijkt bezet. Het is lekker rustig, ondanks dat we in het hoogseizoen zitten. Ik begin te denken dat het hier zo duur is omdat ze het niet volzet krijgen, maar ondertussen wel torenhoge kosten hebben. In de afgelopen vier weken dat we in Panama waren, verbaasde ik me al vaak dat er zo weinig toeristen zijn. Ik vind het alleszins niet erg, zelfs aan het zwembad is het lekker rustig. 

Zodra we ‘de tuin’ in wandelen, beseffen we hoe gigantisch dit terrein is. Het lijkt gewoon oneindig. We komen uit op een verroeste speeltuin, vlak bij het water. Zou dit nog van het hotel zijn of niet? Als we er naartoe gaan, zien we lokale kinderen spelen. Ik denk dat ze bij de inheemse Embera stam horen, we hebben eerder een dorpje bezocht dat hier vlak bij moet liggen.

Ik heb twee biertjes uit de bar meegenomen. Die kostten $ 5 per stuk en er kwam nog 7% btw bij. We hebben ons er al bij neergelegd dat we hier veel geld kwijt zullen zijn. We gaan aan het water zitten en genieten van het zicht op het regenwoud en de Chagres rivier.

En dan hoor ik het geluid van brulapen! Wat heb ik dit geluid gemist!! Is er iemand die dit begrijpt? Sinds we aan het begin van de reis in Nowhere in Bocas del Toro zaten, hou ik van het gekrijs van brulapen. Je mag me gerust gek noemen. Maar f*ck, wat ben ik blij dat we hier zijn. Ik hou van de jungle! – deze uitspraak heb ik in Panama al vaak herhaald.

Het hotel is dan misschien groot, maar eigenlijk is het zo klein, als je beseft hoe oneindig het regenwoud is. In Panama Stad voelde ik me klein door de wolkenkrabbers, hier voel ik me klein door de immense natuur.

De nachtsafari

Bij een verblijf in het hotel zit een gratis avondsafari. Ik sta niet per se te springen om het toeristische safaritreintje in te gaan, maar we doen het toch. De gids in zijn Indiana Jones kleding lijkt enorm gepassioneerd en hij steekt ons al snel aan.

We rijden door Goethals Boulevard. Daar ligt een dorpje dat zo goed als verlaten is. In dit dorp woonden vooral witte Amerikanen en het was in gebruik tussen 1933 en 1943, in functie van het Panama Kanaal. Hier overdag rondlopen geeft een leuk urbex-sfeertje.

Maargoed, terug naar de nachtsafari. Tegen alle verwachting in, spot onze gids wildleven, gewoon langs de weg. Een agouti, een slangetje, luiaard, …. En dan stoppen we aan de security gate van het resort. De gids schijnt met zijn lamp naar het water en we zien schildpadden. De security gooit vervolgens een stuk kip het water in en dan laten de kaaimannen zich zien. Normaal gesproken eten de kaaimannen ook de schildpadden op, legt de gids uit, maar omdat ze hier kip krijgen, leven ze samen. Eigenlijk ben ik tegen het voederen van wilde dieren, maar hier begrijp ik het. Ik zou ook zorgen dat deze beestjes geen honger hebben als ik hier zou werken… Stel je voor… ik vind ze best eng, gelukkig zitten ze ver. 

Verklaar me voor gek, maar ik heb een “Panama wildleven checklist”. Zo ben ik normaal niet, maar Panama triggert me op een manier die ik niet eerder kende. Toekans heb ik helaas nog niet kunnen afvinken. Andere mensen zagen ze in Boquete en Bocas del Toro, maar ik niet. Ik vraag aan de gids of je hier toekans kan zien. Heel veel, zegt ‘m. “Probeer het eens rond 7 uur ’s ochtends op de parking van het hotel.”

We gaan in de Monkey Bar zitten, een bar met een supermooi uitzicht, en bestellen wat te eten. Het eten is prima, de bediening is heel traag. Ik ga het niet mooier maken dan het is, het personeel lijkt niet heel erg gemotiveerd. Maargoed, dat had ik al gelezen in de reviews en was ik op voorbereid. 

Al vroeg op de avond is de bar bijna leeg. Niet heel gek met deze prijzen en trage bediening. Ook wij vertrekken dan maar naar onze hotelkamer. Op ons balkon genieten we van het geluid van de jungle. En van de zelf meegenomen rum. 

The Pipeline Trail in Gamboa

De zonsopgang is prachtig. De foto’s hierboven nam ik op weg naar het ontbijtbuffet, gewoon in het hotel. Kan je de glimlach op mijn gezicht indenken? Van dit soort uitzichten word ik gewoon krankzinnig gelukkig.

Stipt om 7 uur maak ik een rondje over de parking van het hotel. Helaas, geen toekans. 

Vandaag gaan we The Pipeline Trail wandelen. We gaan naar de receptie en vragen om vervoer. Blijkbaar zit er een tijdslot op, na twee uurtjes worden we terug opgehaald. Daar hou ik niet van, ik wil niet aan een tijdstip vastzitten, dus we trekken zelf ons plan. We krijgen een telefoonnummer om fietsen te huren, maar we besluiten gewoon naar de Chino in het dorpje te wandelen.

30 minuten en heel wat zweet later, staan we bij het Chinese winkeltje met een gammele mountainbike in de hand. Versnellingen die amper werken en volgens mij zit er een kleine slag in het wiel. Zo’n moment dat je waardeert wat je thuis hebt. Kudos aan mijn oerhollandse fiets met 3 versnellingen.

Het duurde even, maar we zijn vertrokken! We fietsen langs het Kanaal, er varen grote schepen voorbij. De omgeving is supermooi. Warm is het ook, het fietsen zorgt gelukkig voor een lekker briesje. 

En dan komen we op een weg die echt niet gemaakt is voor fietsen. De kinderkopjes (kasseien) in Gent zijn er niks bij. Lekker avontuurlijk zo. Als we bij het bordje van de trail komen, zetten we de fietsen neer. Geen slot. Maar volgens de Chino wordt hier niet gestolen. Op hoop van zegen dan maar.

Er staat een kotje waar je je moet registreren, maar er is niemand te bekennen. Vamos.

We zijn supertraag, we loeren in elke boom. We wilden er eigenlijk al rond 9 uur zijn, omdat je ’s ochtends meer kans hebt op wildleven, maar ondertussen is het bijna middag. Gelukkig zien we nog redelijk wat.

Agouti’s, een witsnuitneusbeer en een hele groep kapucijnaapjes. En als we langs een beekje wandelen ziet Denis ineens een brilkaaiman. Heel bijzonder om te zien zo, en gelukkig van op een afstandje.

Onderweg komen we mensen tegen die luiaards en toekans hebben gespot, maar wij zien ze helaas niet. We horen brulapen, maar ook die kunnen we niet vinden. Wat zou ik graag nog eens brulapen zien, ik vind ze fascinerend.

We zien ook voor het eerst blauwe morpho vlinders. Wat zijn ze mooi en groot. Volgens mij even groot als m’n hand. Ze op camera vastleggen is geen evidentie, want ze zijn supersnel en blijven nog geen nanoseconde stilzitten.

Ondanks dat de weg plat is en makkelijk te bewandelen, zijn we na een paar uur nat in het zweet. We zouden hier nog heel lang kunnen blijven, maar we besluiten terug te gaan. Op naar onze brakke fietsjes!

Oh trouwens, geen schrik van onderstaand bordje. Ja, er leven jaguars, ocelotten en poema’s in het Soberania Nationaal Park. Maar die zal je hier héél zelden spotten. Het park is dan ook echt gigantisch. Maar toch, ondanks dat je misschien 0,0001% kans hebt om er een te spotten, zou ik geen vlees ofzo meenemen in mijn rugzak 😉

Een krokodil!

Zonsondergang. Denis gooit zijn drone de lucht in en ik wandel wat rond met de camera. Zo’n magische plek wordt nog bijzonderder met dit licht. 

Als de zon zo goed als onder is, ga ik terug naar Denis. Er staat een man mee op zijn scherm te kijken. Ik vraag wat er aan de hand is en dan zie ik iets bewegen op Denis’ drone controller. EEN KROKODIL!! En een grote ook. Helaas schemert het al flink waardoor de beelden vrij donker zijn. Maar wat gaaf zeg dit! En zot. De man gokt dat de krokodil zo’n 5 meter lang is. Wuuuut! Hij woont hier in de buurt en zegt dat er meer krokodillen in het water zitten.

Ik stuur de video door naar de man en bekijk het zelf nog eens goed. Doeme, we gaan morgen kajakken. Ik durf niet meer. Ik Google nog wat rond en na het zien van wat krokodillenfilmpjes wil ik de kajaktocht gewoon annuleren. Gelukkig was dat geen probleem.

We gaan voor plan B. De jungle kabelbaan! 

In de ban van toekans

Daar sta ik weer. Stipt om 7 uur op de parking van het hotel, voor ‘geluk’ moet je soms wat moeite doen. Ik maak 2 rondjes en net als ik het wil opgeven, zie ik ‘m ineens!! EEN TOEKAN!!

Ik richt m’n camera erop, vloek dat ik geen langere lens heb, en maak een foto. Snel switchen naar video, terug richten, en weg. Helaas, geen video. Maar mijn dag kan alvast niet meer stuk. Nooit gedacht dat ik vogels zo leuk zou vinden. Panama, wat doe je toch allemaal met mij?

Oh, moest je het trouwens nog niet weten. Soberania Nationaal Park zou ooit in het Guiness Book of Records opgenomen zijn omdat hier op één dag de meeste vogelsoorten zijn geteld.  Dat waren er bijna 400, maar er zouden hier in totaal 525 vogelsoorten leven. Je snapt het wel, het is hier een walhalla voor vogelspotters. Af en toe zien we dan ook mensen met serieuze lenzen voorbij komen. Zo’n moment dat ik mijn 180mm lens met schaamte verberg, #echtweljaloers.

De jungle kabelbaan

Met het treintje worden we naar de jungle kabelbaan gebracht. Of lucht tram, aerial tram, hoe je het ook wil noemen, ik doop het tot jungle kabelbaan.

We zitten met z’n zessen in een wagonnetje. De rit is prachtig. Wildleven zien we niet, maar het is wel heerlijk om zo tussen het groen te zweven. Jungle, wat ben je toch mooi. Het is alsof m’n longen een detoxkuur krijgen.

Eenmaal boven gaan we de observatietoren op. Hier hebben we een mooi 360° uitzicht. We zien schepen door het Kanaal varen, het blijft een apart contrast. We genieten van ons uitzicht en zijn bijna de laatsten die vertrekken. 

Als we beneden zijn wijst iemand naar een stekelvarken dat zich angstvallig aan een rooster vasthoudt. Arm dier, hopelijk blijft het hier nu even rustig voor ‘m.

Terug naar de kabelbaan. We hebben geluk, er zijn niet veel mensen meer, dus we mogen met z’n tweetjes in een wagonnetje. Keihard genieten dit.

We stappen uit. De vrouw die alles regelt bij de kabelbaan ziet mijn camera en vraagt direct of we het stekelvarken hebben gezien en of het zichtbaar gewond is. Blijkbaar hebben andere mensen haar al gealarmeerd.

Ik toon mijn foto’s en hoor haar over de intercom roepen dat ze het dier moeten gaan helpen. Ik ben opgelucht. Dit is een organisatie die om dieren geeft.

We worden teruggebracht naar het hotel, we hebben het treintje voor onszelf. Wel chill zo, de laatste zijn.

Als we aankomen bij onze hotelkamer gebaart een Franse vrouw dat we heel stil moeten zijn. Ze wijst naar toekans. GAAAAAAAF! Deze soort toekans heb ik nooit eerder gezien! En het is er niet één, we zien er vijf! Ze zijn echt mega schattig!! En ze zitten gewoon voor onze hotelkamer, hoe bijzonder dit.

We maken nog een wandelingetje vlak bij het hotel, op het pad ‘La Laguna’. Een trail van 1,5 kilometer, superkort dus. We zien een specht in een boom tikken, veel vlinders en mooie, kleurrijke vogeltjes. We werpen nog een blik op het poeltje waar we tijdens de nachtsafari kaaimannen zagen, maar zien ze niet.

’s Avonds besluiten we in het hotel het dinerbuffet te nemen. Deze kost $ 30 per persoon + 7%. Het is de duurste maaltijd van de hele reis, en spijtig genoeg ook de laatste. Gelukkig was het wel lekker, we hebben ook overdreven veel gegeten.

Uitbuiken doen we tijdens de nachtsafari. Dit keer rijdt hij iets anders. De kaaimannen zien we niet, maar wel een capibara. Leuk!

La Chunga

Het is zover. Vanavond zitten we weer in het vliegtuig, terug naar de winter. De wekker gaat om 6:00, we hebben besloten alles uit onze laatste uurtjes te halen. Slapen doen we wel op den vlieger.

We gaan terug naar het water, inmiddels is het echt ons plekje geworden. Je ziet de mist nog hangen tussen de bomen, een bijzonder zicht. Ik fotografeer wat en Denis gooit de drone nog eens op. Zou hij de krokodil opnieuw zien? Helaas, geen krokodil. We gaan ontbijten.

Kan ik ooit genoeg krijgen van deze prachtige natuur? Kom, nog een laatste wandelingetje.

We doen een stukje van de La Chunga trail, die niet ver van ons plekje aan het water begint. We zien kapucijnaapjes en mijn wens komt uit, we zien ook een groep brulapen. Eentje piste zelfs bijna op mijn camera. Bijna (hier de video).

Bij een kruising gaan we naar rechts, we wandelen langs het water. We beseffen dat we nu echt dicht bij het inheemse Embera dorpje zijn dat we vanuit Panama Stad bezochten. 

Uiteindelijk lijkt het pad te stoppen en liggen er wat bootjes. Ik kijk op de app Maps.me en zie dat er een andere weg is die naar het Embera dorpje gaat, waarschijnlijk de normale route van La Chunga. Ik baal even heel hard. Er is niet genoeg tijd meer om helemaal naar daar te wandelen, we moeten zo uitchecken. Had ik maar eerder op de app gekeken, het leek me superleuk om nog eens naar het dorpje te gaan. Al heb ik geen idee of de mensen dat zouden waarderen.

Naast het hotel zien we ineens toekans, opnieuw die met een regenboog bek. Ik ga ze achterna om te filmen, maar ze glippen steeds weg. En dan is er nog een blauwe morpho vlinder! Ook die krijg ik niet gefilmd. Maar damn, wat is de natuur toch fijn! Kunnen we hier niet blijven?

Nadat we alles hebben ingepakt dumpen we onze backpacks bij de receptie. We zetten ons aan het zwembad en besluiten dat die dollars op moeten. Balboa’s en cocktails! We genieten van elke seconde.

En dan zit het erop. We douchen ons en op het afgesproken tijdstip haalt de taxi ons op.

Gamboa, wat ben je een mooie afsluiter van deze reis.

Tips voor je verblijf in het Gamboa Rainforest Reserve

Dat was ‘m dan, mijn persoonlijke ervaring in het Gamboa Rainforest Resort. Klinkt het jou als, ik wil ook zo’n ervaring? Dan heb ik nog wat tips voor je.

Het resort boeken

Je kan het resort boeken via deze link. Je hebt vervolgens keuze uit verschillende pakketten en kamers. Zelf namen wij de kamer met zicht op de rivier en we vonden dit de meerprijs waard. Het is echt genieten vanaf het balkon.

Wij namen de optie met ontbijt omdat je geen eigen of gedeelde keuken hebt (wel een minikoelkast), en er weinig alternatieven zijn in de omgeving. Het ontbijtbuffet is best uitgebreid en is zijn geld wel waard.

Je kan ook kiezen voor een all-inclusive optie. Dat lijkt vooral interessant als je denkt hele dagen aan het hotel te zitten. Wij namen tijdens de lunch genoegen met snacks van het Chinese winkeltje (zie tip verderop) en waren tijdens lunchtijd meestal niet in het hotel.

Hoe lang verblijven in Gamboa?

Wij verbleven drie nachten in het Gamboa Rainforest Reserve. En we hadden er nog veel langer kunnen blijven!

Maar qua prijs /kwaliteit vonden we 3 nachten perfect. We hadden tijd om te relaxen en de omgeving te verkennen. Als we korter waren gebleven, hadden we minder van de omgeving kunnen genieten.

Twee nachten is dus echt een must, maar liever drie.

Vervoer van en naar het resort

In principe heb je drie opties tussen Gamboa en Panama Stad.

Er zou een collectivo (gedeelde minibus) gaan vanuit Panama Stad naar het dorpje Gamboa. Dat is ongeveer 1,3 kilometer van het hotel, die je dan nog te voet moet afleggen. Volgens mij vertrekken de collectivo’s sowieso voor het Chinese winkeltje in Gamboa, en naar alle waarschijnlijkheid vertrekt deze in Panama Stad vanuit Albrook. Maar je checkt het beter nog eens 😉

De tweede optie is een huurauto. Je kan in Panama Stad eenvoudig een auto huren. Dit is de meest ideale situatie omdat je zo minder afhankelijk bent van het hotel en ook makkelijker de trails kan bereiken die wat verder liggen. Maar het is wel duurder natuurlijk.

De laatste optie is een taxi en daar maakten wij zelf gebruik van. Op de heenweg namen we een Uber vanuit Panama Stad wat ongeveer € 20 kostte. Maar er rijden geen Ubers in Gamboa, en omdat we naar de luchthaven moesten, wilden we wel zeker zijn van vervoer. Het hotel vroeg $ 60 naar de luchthaven. Dat kan goedkoper, ik regelde het eindelijk zelf via deze taxiservice via GetYourGuide en was maar € 40 kwijt. Dubbel zo duur als de Uber, maar wel garantie dat we op tijd weg waren, ik kan deze taxifirma echt aanraden. Je kan dezelfde taxiservice nemen als je naar Panama Stad moet, of een taxi regelen via het hotel. 

Wat is er allemaal te doen in Gamboa?

Er is veel meer te doen in en rond Gamboa dan wij hebben gedaan. Omdat langer verblijven in het hotel ook erg kostelijk is, hadden we al een 3-in-1 excursie gedaan vanuit Panama Stad. Met de boot trokken we door het Panama Kanaal, gingen we naar Monkey Island en bezochten we de Embera stam. Dit ligt allemaal in en rond Gamboa, dus deze excursies kan je ook vanuit het hotel doen.

Hierbij een lijstje van activiteiten in Gamboa:

• Rainforest Discovery Centre
  Dit centrum met uitkijktoren ligt naast The Pipeline Trail. We hebben hier goede verhalen over gehoord!

• The Pipeline Trail bewandelen

• Wandelingen vlakbij het resort
  Download de app Maps.me waarop je de wandelpaden ziet staan. Enkele zijn: La Laguna, Mataralo, La Chunga, …

• Nacht safari per boot
  Reserveer deze minstens 2 dagen van tevoren via het hotel.
• Luiaard opvang
  Dit is een organisatie die gewonde luiaards opvangt. Je kan een bezoek, samen met de vlindertuin, regelen via het hotel. Deze is op maandagen gesloten.

• Kajakken
  Als je nog durft, na ons krokodilverhaal 😉 Dit kan je ook reserveren via het hotel, minstens een dag van tevoren.

• Monkey Island waar je kapucijnaapjes, brulapen en tamarins kan zien.
  Reserveer deze tour minstens 2 dagen van tevoren via het hotel.

• Sendero del Charco bewandelen.

• Jungle kabelbaan
  De aerial tram kan je ter plaatse reserveren via het hotel. Deze is op maandagen gesloten.

• Ziplinen
  Dit kan je via het hotel reserveren of via de website van Tree Trek.

• Embera dorpje bezoeken
  Het beste doe je dit via een excursie die je minstens 2 dagen van tevoren via het hotel reserveert.

• Chagres rivier boottocht
  Reserveer deze minstens 2 dagen van tevoren via het hotel.

• Vlinder en kikker tuin
  Dit kan je ter plaatse reserveren via het hotel.

• Vogelspotter? Dan kan je zelfs iemand inhuren die je de beste plekjes wijst.

Hopelijk heb je iets gehad aan dit artikel! Een verblijf in Gamboa Rainforest Reserve is dan misschien niet goedkoop, bijzonder is het wel. Het is echt heerlijk om een paar dagen te ontsnappen naar deze prachtige plek. Ons enige kritiek is dat het hotel wel een opknapbeurt kan gebruiken en dat het personeel niet altijd heel gemotiveerd leek, maar ze waren wel vriendelijk. Het was echt onbetaalbaar om zo in de natuur te zitten. Er is superveel te doen rondom het resort en het wildleven is hier fantastisch!

Wij vonden het elke euro waard, hopelijk zal jij dezelfde ervaring hebben!