3 weken in Thailand: mijn reisdagboek

Kanchanaburi

Dag 1: Aankomst in Kanchanaburi

Na meer dan 24 uur reizen zijn we eindelijk op onze eerste bestemming: Kanchanaburi. We hadden hier om 11 uur lokale tijd moeten zijn, maar dankzij vertragingen op Abu Dhabi werd dat 15 uur.

Toen we aan kwamen op de luchthaven in Bangkok zag ik mijn naam op een bordje geschreven, dat vast werd gehouden door een schattig vrouwtje. Best leuk, dit is de eerste keer dat we het zo hebben geregeld – #lifegoals.

We zagen het na zo’n lange reis niet meer zitten om nog uren onderweg te zijn met het openbaar vervoer. Het vrouwtje bracht ons naar onze chauffeur. Een knaapje dat mij niet ouder oogde dan 12 jaar, maar waarschijnlijk (hopelijk) een stuk ouder is en gelukkig heeft hij goede rij-skills. Voor omgerekend € 75 haalde hij ons op en reed ons 3 uur verder naar Kanchanaburi.

Toen we door de straten van Bangkok reden kregen we al een stukje van deze stad te zien. En wat zie ik ook daar hard naar uit. Ik hou van wolkenkrabbers en daar heeft Bangkok er genoeg van. Maar dat is voor het einde van de reis. We gaan eerst de natuur in.

De komende dagen zijn er veel opties. Je denkt waarschijnlijk dat alles al volgepland is, en ik geef toe dat ik een overvolle dagplanning heb 😁 Maar ik kan je nu al vertellen dat dat plan gaat mislukken, zoals altijd. Binnen een paar dagen zien we wel wat er van gelukt is 😉

Het hotel (Good Times Resort) is alleszins een grote aanrader. We werden heel gastvrij verwelkomd en zowel de kamer als de locatie is prachtig. De eerste dagen hebben we het wat luxer genomen, kostprijs: € 47 per nacht. Zalig.

Wij gaan onze jetlags en slaaptekort oplossen met een fruit smoothie en duik in het zwembad. Bye!

Dag 1 – deel 2: Tot onze knieën in het regenwater

We genoten volop van de geuren en kleuren op de JJ Night Market Kanchanaburi, toen het ineens fel begon te regenen. Verwachtend dat het een klein tropisch buitje zou zijn, dronken we een Chang bij één van de lokale kraampjes.

Bij die ene Chang bleef het niet en we hebben er dan ook nog maar iets gegeten. Ik leerde hier een belangrijke les: bier werkt stukken beter dan water als je mond in brand staat. 5 pintjes en 2 avondmaaltijden kostte in totaal nog geen € 10.

Toen het na 1,5 uur iets minder hard regende, gingen we terug naar het hotel. Het was nog een aardig stuk wandelen. Bleek dat de hele hoofdweg onder water stond! Zo’n heftige regen krijgen ze hier niet vaak, horen we van een local. We staan tot onze knieën in het water.

We hadden de grootste lol en we waren niet de enige. Thailand is het land van de glimlach en ook al stonden veel mensen in panne met hun motor of auto, ze lachten. En wij lachten ook. Het is maar water!

Dag 2: Tempels enzo

Toen we opstonden was er helemaal niets meer te merken van de gigantische regenbui gisteren. Gelukkig maar 😅.

Na een heerlijk Thais ontbijt besloten we op zoek te gaan naar een huurauto. Ik had al wat research gedaan en had 2 adresjes met veel goede recensies. Dat was dus zo gepiept, na een kwartiertje reden we rond, wennend aan het links rijden. 

Ik heb niet veel tempels op mijn lijstje, maar eentje wilde ik wel gezien hebben, de Wat Thum Sua. Gelukkig moesten we niet alle trappen doen in 35 graden (39 gevoelstemperatuur 😱), voor 40 baht samen (iets meer dan een euro) ging er een treintje naar boven. Eentje die in België niet door de veiligheidstest zou geraken.

Ik moest en zou vervolgens naar (bijna) de hoogste verdieping van een torentje gaan om de gouden Boeddha in zijn geheel van bovenaf te kunnen fotograferen. Als je je drone niet bij hebt moet je fake drone shots maken, toch 🤷‍♀️

Die tempels hebben echt gigantisch veel details, niet normaal. En soms snap je echt niet hoe ze erop zijn gekomen. Love it.

Toen we het niet meer uithielden in de hitte zochten we verkoeling in het Meena café. Een Instagramwaardig café met een prachtig uitzicht op het tempelcomplex en rijstvelden. Daar hebben we de lekkerste, duurste en mooiste smoothie tot nu toe gedronken. Welgeteld € 2,70 😂 ik blijf de prijzen hilarisch vinden. En we zijn niet eens begonnen met afdingen, eigenlijk. Zouden we mee moeten beginnen, ik weet het.

Door de hitte besloten we de 900 treden naar de tempel die op mijn lijstje stond (Wat Ban Tham), over te slaan.

Denis vond de Crystal Cave op Google Maps waar we blijkbaar de enige mensen waren. Er was echt helemaal niemand te bekennen, dus we gingen dan maar gewoon de grot in. En ook daar vonden we Boeddha terug, netjes zoals het (blijkbaar) hoort met flesjes roze Fanta en andere drankjes, hij heeft zelfs een voetbal gehad van iemand 😅

Vervolgens reden we naar een andere tempel die aan een rustig gedeelte van de rivier lag. Wat een rust en heerlijk uitzicht.

In de buurt zochten we een restaurantje met goede recensies. Eenmaal daar bleken ze nooit toeristen over de vloer te krijgen. Geen enkel woord Engels en het menu was ook volledig in het Thais. Godzijdank is er zoiets als Google Lens en werd alles op het menu ineens mooi vertaald.

Er stond alleen niet op hoe pittig het was, dus ik ging helemaal kapot terwijl Denis er totaal geen moeite mee had. Maar lekker was het wel.

Er waren helaas te veel wolken voor een mooie zonsondergang, dus we reden terug naar het hotel om vervolgens onze eerste echte Thaise massage te ondergaan en… je raadt het al: cocktails en Changs!

Morgen hopelijk naar de watervallen, we hebben even genoeg tempels gezien zo 😇

Dag 3: Erawan watervallen

Vandaag was het vroeg opstaan om naar de watervallen te gaan. Na een uurtje rijden kwamen we juist na openingstijd binnen. Net als een grote toeristenbus, dus we haasten ons om zo snel mogelijk foto’s te nemen zonder mensen in het water. Het was een behoorlijke klim naar boven en op elke ‘verdieping’ werden we beloond met een prachtige waterval. Wat is de natuur toch mooi!

Met m’n statief en camera maakte ik overal snel een lange sluitertijd foto en sprintte weer naar boven. Eenmaal op de zevende en hoogste verdieping aangekomen, nat in het zweet, sprongen we zelf het water in. We zwommen in het verfrissende water tussen de visjes en genoten van het mooie uitzicht. Soms waren er redelijk wat mensen in het water, soms waren we even helemaal alleen 🤩

Eerst waren we bang dat er weinig water zou zijn op de waterval omdat we in het droge seizoen zitten. Veel watervallen zijn dan opgedroogd. Gelukkig was dit niet het geval, en wie weet heeft die flinke bui eergisteren de watervallen nog wat mooier gemaakt!

Toen we klaar waren en weg wilden gaan moesten we een klein stukje door het water stappen via een paar stenen. Twee meisjes zaten in de weg en toen we om hen heen liepen, gleed ik uit over een steen. Geen pijn, maar een paar minuten later besefte ik pas dat mijn camera tas nat was. Toen ik de tas open deed, lag mijn camera te zwemmen. Ik kon wel huilen. Hij ligt nu te drogen in rijst, ik hoop dat het nog goed komt 🙏

Wel even flink balen dit. En helemaal omdat het nog maar het begin van de reis is. Maar goed, er is niks meer aan te doen, het is gewoon afwachten.

De waterval foto je hier ziet, is dus gewoon met mijn iPhone gemaakt (hoe je dat doet, lees je in mijn tutorial). Hopelijk zijn de foto’s op het SD-kaartje nog te redden!

Dag 3 – deel 2: River Kwai bridge

Stipt om half 6 waren we op de bekende River Kwai brug om de trein voorbij zien te komen. Je kan op de brug lopen en als de trein langskomt moet je aan de zijkant in de inhammen gaan staan. Best grappig om te zien.

Ook grappig om te zien zijn alle Aziaten die een stuk beter zijn in poseren dan wij 😂

De brug is bekend uit de gelijknamige film en is onderdeel van de verschrikkelijke geschiedenis van Kanchanaburi tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Eenmaal aan de andere kant van de brug liepen we nog een paar straatjes in waar we een schattig kindje tegenkwamen en grappige koeien met flaporen. En daarna de eerste echte (mooie) zonsondergang 😍

Dag 4: Chillen & tempels

Ook al hadden we eigenlijk wilde plannen vandaag, al snel besloten we dat het een chill dagje zou worden. Het werd dus uren aan het zwembad liggen en fruit smoothies drinken op de zitzakken van het hotel. Eigenlijk best wel fijn. Normaal kan ik niet zo lang niksen.

Tegen 16:00 kon ik niet meer stil zitten dus gingen we naar een tempel die nog op mijn lijstje stond, Wat Thaworn Wararam. Weer heel anders dan de vorige tempels en best leuk om te zien.

Daarna nog wat street food gegeten – wat weer veel te lekker was – om vervolgens de auto in te gaan leveren en de backpacks weer in te pakken.

Morgenvroeg om 7:19 pakken we de trein naar Bangkok, om dan een binnenlandse vlucht naar Krabi te nemen. Een erg lange dag, een nieuw avontuur.

We hebben niet alles gezien wat ik wilde zien in Kanchanaburi, maar wat was het fijn en mooi! Weer een plek op de wereld waar we mooie herinneringen van hebben. We zijn al fan van Thailand, benieuwd naar de rest van de reis!

Krabi

Dag 5: Van Kanchanaburi naar Ao Nang

Denis is eigenlijk al een paar dagen niet 100% in orde, en vannacht leek daar voedselvergiftiging bij te komen, zo lijkt het tenminste. We waren thans voorzichtig met het streetfood. Maar we beseffen dat we misschien wel één keer ijsblokjes hebben gehad waar we niet zeker van waren dat het geen kraanwater was…

Dus na amper slaap gingen we de trein op naar Bangkok.

Wat een prachtige reis. We reden langs rijstvelden, door de natuur en kleine dorpjes. Zoveel beter dan onze heenreis in de taxi waar we niet anders zagen dan asfalt en wat huizen.

Denis heeft gelukkig wat kunnen slapen, ik was druk bezig met instappende monniken (stiekem) proberen te filmen door het raampje. Die hebben hier zelfs een aparte wagon.

Door de stad wandelen en gedoe met openbaar vervoer leek niet echt aangenaam voor iemand die zich slecht voelt, dus we pakte een Bolt – de Aziatische Uber – naar de luchthaven DMK. We waren veel te vroeg, maar ideaal om al eens door de video’s van afgelopen dagen te bladeren. Op de luchthaven zelf is er niet veel te doen.

Na de vlucht namen we een minibus naar Ao Nang. Eenmaal aan het hotel was er niemand te bekennen. Na een telefoontje kwam er een vrouw aan en die begreep er niks van, we hadden toch al ingecheckt?

Blijkbaar was er een Amerikaanse Kimberlie die per ongeluk voor volgend jaar had geboekt (wisten we toen nog niet) en die vrouw dacht dat ik het was. Conclusie: er is geen kamer meer. Ondertussen was ik ook een compleet wrak en ik wilde niet anders dan slapen.

Ze zocht ons een ander hotel en daar gingen we onze verschrikkelijkste nacht in minstens 6 jaar aan hotels in. Thailand heeft niet de beste bedden maar dit was ronduit een nachtmerrie. Een airco die niet werkte, vieze geur in de kamer en een bed waar de veren in je rug staken en elke ademhaling deed het bed kraken.

De giga kakkerlak in de kamer kregen we er gratis bij. Het kan nu alleen maar beter worden, hopelijk 🙈

Dag 6: We missen Thailand

We missen Thailand. Dat is het gevoel dat we hebben bij Ao Nang. Het lijkt wel of we in India zitten. We lijken nog weinig Thai te zien, vooral Indiërs en Chinezen. Niet helemaal ons ding momenteel (we zijn hier voor Thailand), maar we maken er het beste van.

Zo leren we hier beter af te dingen. Een jurkje dat 450 baht kostte, kreeg ik mee voor 300. En Denis begon zich tegen de middag beter te voelen, dus we boekten een kajak tour. In plaats van 1200 baht betaalden we 700 per persoon. We komen terug in vorm, we houden eigenlijk niet van dat afdingen, maar goed, anders wordt het erg duur.

Terwijl Denis op het strand ligt bij te komen, besluit ik de Monkey Trail te wandelen. Het wordt een trail genoemd, maar het is eigenlijk maar 20 minuten wandelen. Direct al aan het begin zie ik aapjes. Makaken die vrij agressief ogen. En dan zie ik toeristen die ze voeren. Logisch, zo maak je die beesten agressief 🤦‍♀️

Aan het einde van de trail en nat in het zweet kom ik aan op een klein en mooi strandje. In een grote boom zie ik aapjes. Schattige aapjes. Het zijn de Dusky Leaf Monkeys 😍 na een paar filmpjes met mijn iPhone – even een extra herinnering aan mijn kapotte camera die nu handig zou zijn – ga ik terug naar Denis. Hopelijk voelt hij zich nog goed genoeg om te gaan kajakken.

Dag 6 – deel 2: Kajakken in Ao Thalane

Wat hebben we hiervan genoten zeg. Wat is de natuur toch mooi 😍

We waren in totaal met 3 koppels, heel fijn zo’n kleine groep. Maar al snel bleek dat 1 koppel, 2 Indiërs, nog nooit hadden gekajakt. Onze gids sprak geen Engels en had ook niet zoveel zin om te wachten, laat staan, uitleg te geven. Dus terwijl hij al een stuk verder zat, zijn wij maar teruggegaan om die 2 mensen te leren kajakken. Na een 10-tal minuten leek dat te lukken en waren we vertrokken.

Wat heerlijk om door de mangroves te kajakken. Totale stilte, enkel de natuur die geluid maakt. Ook even fijn om uit de brandende zon te zijn in een bos van mangroves. Na de mangroves kajakken we naar de gigantische rotsen in het water waar de guide weliswaar 4 woorden kon zeggen: James Bond film here. Chapeau voor de gids.

Aangezien de gids vooral bezig was met roken en met andere tour gidsen te praten die we tegenkwamen, vroegen we aan het andere koppel om wat foto’s van elkaar te maken. Zo hebben we allemaal wat leukere foto’s dan die selfies.

We legden nog even aan op een klein strandje en kregen daarna wat fruit.

Wat ben ik blij dat we dit hebben gedaan! Deze kajak tocht is samen met Bacalar in Mexico de mooiste die we hebben gedaan.

We gingen terug met de minibus – die van binnen vol goud hing – en lieten ons afzetten aan het strand zodat we zonsondergang konden zien. Dit is het mooie van Ao Nang!

Daarna begint er een vuurshow, wat toch een beetje fout aanvoelt, omdat het kinderen lijken te zijn. Veiligheid lijkt in Thailand zo relatief. Daarna gaan we nog even naar de night market.

Inmiddels checkten we ook in bij het oorspronkelijke hotel wat ik geboekt had. Helemaal perfect. Modern en van alle gemakken voorzien. En dat voor € 21.

Dag 7: Railay

Railay is super 😍

Nadat we aan kwamen op dit schiereiland ging ik direct naar het mooiste strand. Maar daar was ik binnen 5 minuten weer weg. Wat verschrikkelijk druk 😱

Dus ik heb vooral Railay East verkend, een deel dat de meeste dagjes toeristen nooit zien. Er zijn stukjes mangrovebos en hier speelt zich ook het lokale leven af.  

De sfeer die achterbleef toen de meeste dagtoeristen weg gingen (rond 17u) was heerlijk. Het drukke strand werd lekker rustig en de zee was nog heerlijk warm. De zonsondergang was prachtig.

De walking street zit vol met reggae barretjes en gezellige eettentjes. Railay geeft dat relaxte eiland sfeertje waar ik naar op zoek was in Thailand.

Zoals op Isla Holbox, zoals op de Gili’s. Blij dat we hierheen zijn verhuisd en we hebben ook nog eens een fijn, klein bungalowtje met dakterras (Rapala Rock Wood Resort)  😊

Dag 8: Doeme, nu ben ik ziek

Denis is inmiddels iets opgeknapt, maar nu was ik een dagje (en nacht) goed ziek. De sunset 7-islands excursie moesten we helaas annuleren. Spijtig, ik keek er echt naar uit!

Maar ik ben wel blij dat Denis nu wat kan genieten van dit prachtige schiereiland, want wat is dit toch een fijn plekje!

Gelukkig voelde ik me tegen 16:00 goed genoeg om op het strand en in de zee te liggen en zonsondergang te kijken op Railay West.

Van Railay hebben we niet zo hard genoten als zou moeten. Jammer, want dit was echt wel ons (schier)eilandje qua vibes.

Niks aan te doen!

Khao Sok

Dag 9: Naar het regenwoud

We zijn op het gemak naar Khao Sok gegaan. Met de taxi, zodat het een stuk sneller en comfortabeler gaat dan met de minivans. Gelukkig bleek alles goed te gaan, we zijn allebei volledig beter 🤩

De weg naar Khao Sok is prachtig en we beseffen dat we echt de jungle in gaan. Eenmaal in onze ‘jungle hut’ zien we aapjes de boel terroriseren. Vervolgens horen we een knal, zien rook en de aapjes rennen weg. Zo doen ze dat hier dus.

We besluiten op nacht Safari te gaan en dat was best een leuk avontuur. We zagen spinnen, kikkers, slangen (was helaas te ver voor mijn iPhone), gekko’s, aapjes en nog een zooi dieren. Best leuk om dat zo in het donker te zien en ik snap nog steeds niet hoe de gids ze altijd maar weer vond. Ik heb niet gegild en ik vond dat best een prestatie.

Dag 10: Overnachten op het Cheow Lan meer

Om 9u werden we opgehaald bij het hotel en reden we in een uurtje naar het meer.

Daar ontmoetten we onze gids Rookie Rookie, en varen we nog eens een uur naar de floating bungalows. Een beetje huiverig voor wat we krijgen. Want bij het ontbijt kregen we van 2 Nederlanders te horen dat er geen slot was op de kamer, ze door een grot moesten zwemmen tijdens een excursie en het gewoon allemaal erg primitief was. En er was een gedeelde badkamer.

Gelukkig hadden wij omgerekend € 20 extra betaald voor een eigen badkamer. Na zoveel ziekte dagen mag je jezelf wel eens iets cadeau doen, toch 😅

Dus we komen toe aan de bungalows, krijgen de sleutel (yes er is een slot!) en we doen de deur open. Dit ziet er tof uit! Veel ruimte, een raampje op de grond waar we direct een vis doorheen zien zwemmen en een mooi balkonnetje met relax zetels en een eigen kano.

Na de lekkere Thaise lunch springen we het water in, en drijven – door de verplichte life jacket – op het heerlijke water. Dit is pas genieten!

We gaan mee met de jungle trekking, wat iets meer klimmen bleek dan vooraf duidelijk werd gemaakt. We klommen een bijna droge waterval op waar ik zonder aanreikende handen nooit boven was gekomen. Geen zot mooie uitzichten, wel leuk om zo in de dichte jungle te zitten. We hebben een leuke gids die nog even het Simba ritueel uitvoert bij iemand en zelfs ik durf het aan om een Tarzan swing – of krijsende Jane – te maken.

Nat in het zweet komen we terug en pakken we de kano. We zijn de enigen op het meer en kajakken naar een stukje regenwoud. Daar drijven we een paar minuten, starend naar de bomen. We zien aapjes slingeren en neushoornvogels die van de ene boom naar de andere vliegen. Wat heerlijk om te zien dit. We horen niks anders dan natuur. Geen motors van long tail boten, geen stemmen van mensen, alleen wij en de natuur.

De zon gaat onder dus we besluiten terug te gaan. Net als we aanmeren, vertrekt er een boot met onze groep, ze zwaaien. Ehm, dit hebben we even gemist blijkbaar. Het zij zo.

We halen een Chang (lokaal biertje) en genieten van de zonsondergang. We zijn helemaal alleen (op 3 Thai na) op het ‘resort’; halleluja wat een rust en wat een pracht! Drie kwartier later komt de boot terug en we beginnen aan het diner. Een paar Hollanders vertellen over de avond Safari dat ze hebben gedaan, ze hebben blijkbaar (bijna) niks gezien. Wij zagen in onze kajak meer. Cool, de fomo verdwijnt.

Het eten is superlekker en daarna krijgen we een Thaise, traditionele dans te zien. We drinken nog wat en genieten van de talloze sterren die we zien. Lang geleden dat we er nog zoveel zagen! Volgens mij zagen we ook de Melkweg. 

We proberen vroeg te slapen, ook al is dat wat lastig, het voelt alsof we in een boot slapen en het water is inmiddels best wel heftig geworden.

Dag 11: Wat is het leven toch fijn

‘s Ochtends om half 4 word ik wakker. Het voelt alsof ik op een steen lig. Ik twijfel even, slapen we nog steeds in de floating bungalow? Het is muisstil. Ik kijk uit het raam, zie de lachende maan (de maan is hier zoveel leuker dan thuis) en de eindeloze sterren. Ja, we zitten nog op het meer en blijkbaar is het water ineens super stil. Slapen lukt pas weer net voor mijn wekker om 6:20. K*tzooi.

Ik maak snel wat foto’s en video’s van de zonsopgang en we haasten ons voor de ochtend safari. Met de longtailboat varen we langs de jungle, op zoek naar dieren. Meer dan een aapje en een arend zien we niet. Niet zo gek ook met zo’n herrie makende motor volgens mij, maar goed.

We ontbijten en pakken alles in, terug op de boot. We stoppen aan een grot waar we tijd krijgen om erin te gaan. Best leuk, maar ik vond het buiten mooier. Met de boot stoppen we nog aan een mooi plaatsje en dan worden we naar de pier gebracht. Ze rijden ons naar een view point waar we een Thaise lunch krijgen en worden we terug naar het hotel gebracht.

We checken opnieuw in op onze jungle hut. We zijn best wel brak dus na alle mogelijke activiteiten te hebben overwogen, besluiten we een massage te nemen. In Kanchanaburi nam ik een olie massage die best wel soft was, dus nu ging ik voor de Thaise massage. Perfect. Lekker hard, alle spieren zijn eens goed los getrokken. En dat voor 300 baht (€ 8) voor een uur.

We gaan weer vroeg het bed in, want we hebben besloten om de eerste mini van richting Koh Phangan te nemen. Soms vraag je je wel af hoe ze het doen in Thailand. In je hotel vullen ze een voucher in, vinken aan dat je 2 minibussen en een Ferry ticket hebt, en alles wordt op magische wijze geregeld via de verschillende organisaties. Kijken of het morgen ook zo goed gaat.

Koh Phangan

Dag 12: Jungle party

Om 6 uur vertrokken we uit Khao Sok en om 13:30 kwamen we aan op Koh Phangan. Serieuze rit en op de (mega trage) ferry begon het ook nog eens te regenen.

Eenmaal op het eiland baalden we even 5 minuten van het weer en besloten het dan te omarmen. We liepen wat rond en beseften dat we voor het eerst niet aan het zweten waren 😅 ook eens fijn. De regen duurde niet lang, de bewolking wel, extra reden om maar gewoon aan de cocktails te gaan.

We zitten op het wereldberoemde Haad Rin strand, ofwel Full Moon Party Beach. Want alles draait hier om de Full Moon Party die maandelijks zo’n 30.000 mensen trekt. Dat heb ik expres vermeden dus, ik wil mijn strand niet delen met zoveel mensen.

Het strand is buiten dit grote feest een gezellige plaats met zitzakken, deep house muziek en vuur shows. Genoeg leuke straatjes om in rond te slenteren en goede restaurantjes. We zijn direct een beetje verliefd, dit is exact het sfeertje waar wij van houden.

‘s Avonds besluiten we naar CULT Festival te gaan, een feestje midden in de jungle. Van 21:30 tot 4:00 hebben we de beentjes los gegooid. Heerlijke muziek, mooie visuals, leuke mensen en toffe acts. Oh, ik hou echt al van Koh Phangan!

Dag 13: Chillen op Haad rin

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We hadden niet alleen een (kleine) kater, het was ook nog eens zwaar bewolkt en het regende best wel veel.

We hebben dus vooral op het strand, aan het zwembad en daarna in de cafeetjes gezeten. Overal wordt goede muziek gedraaid en het is lekker gezellig. Gelukkig is het niet te druk, het is eigenlijk best wel rustig voor in het hoogseizoen te zitten. Maar goed, deze plek is dan ook gemaakt voor tienduizenden mensen.

We zitten trouwens in een ideaal hotel. Het Tommy resort ligt aan het strand, maar net buiten de cafés die luide muziek draaien. Het zwembad is ook echt superfijn. Vanaf ons balkon zien we de zee. Zou dit uitzicht ooit vervelen?

’s Avonds overwegen we nog naar Eden Garden te gaan, ’the best kept secret’ van Phangan, een goed feestje dus. Maar we moeten dan met de boot naar Haad Yuan en de zee lijkt best wel wild. De 4×4 die naar het feestje vertrekt lijkt ons ook niks, dus we genieten nog van het sfeertje op Haad Rin en kijken nog naar wat vuur shows.

Dag 14: Wat is Koh Phangan mooi!

Heel actief stond ik vanochtend op, klaar om naar het view point te hiken. Denis had meer zin om te chillen op het strand, dus ik ging alleen. Gewapend met een hele guide met uitleg en de app Maps.me zocht ik naar de route.

Door de jungle, soms heel dicht begroeid en af en toe serieus wat klauteren. Misschien was een langere broek toch wel handig? Ach, ik heb 95% DEET op dus ik word vast niet gestoken.

Al gauw kom ik een koppeltje tegen, een Franse man en Zwitserse vrouw, we praten wat en ik ga met hun mee.

Na een dik uur aan de lopende band zweten, komen we aan op het view point. Daar zit een Duitser en we raken met z’n allen aan de praat. Nou ja, ik luister vooral want zij hebben het over yoga, breath work en andere dingen waar ik niks van ken.

We besluiten met z’n allen verder te hiken naar het strandje verderop, Haad Yuan. Een klein uurtje naar beneden hiken. Daar komen we uit op een klein strandje waar iedereen het water in duikt. Ik niet want ik ben m’n zwemkleding vergeten. Slimmerik.

Ik hoor techno (mijn lievelingsmuziek) op de achtergrond, dus ik neem afscheid van de groep en ga de muziek achterna. Ik kom terecht op Bambu Jungle Lounge (naast Eden Garden) waar iedereen nog volop aan het dansen is. Ik word vriendelijk begroet met ‘good morning’, ook al is het half 3 ‘s middags. Deze mensen zijn al van deze nacht aan het dansen, heerlijk.

Een klein beetje jaloers bestel ik een pintje en dans een paar minuten goed mee. Ik denk niet dat ik ooit een mooier uitzicht had tijdens een feestje. Ik geniet, drink mijn Chang leeg en besluit dan om een boot te charteren.

Afdingen lukt niet, het is de volle prijs betalen of 2 uur terug hiken. Ik betaal met een glimlach en vaar terug met een groepje mensen dat blijft roepen hoe geweldig het feestje was. En ook al was ik er maar een half uurtje, wat was dit gaaf om nog even mee te maken, een mooie beloning voor de hike prestatie.

Denis ligt heerlijk te genieten op het strand als ik aan kom met de boot en dan fris ik me even op, m’n benen zitten vol met modder en ook met – uiteraard – giga veel muggen bulten.

We wandelen naar Leela beach waar het heerlijk rustig is om de zonsondergang te zien. Daarna drinken we nog wat pintjes op het Haad Rin strand. Wat was het een heerlijke dag!

Dag 15: Mae Haad

We blijven bijna een week op Koh Phangan, maar hebben dat wel in tweeën gesplitst. Een paar dagen in het zuiden en een paar dagen in het noorden.

Toen we aan kwamen op Mae Haad was ik een heel klein beetje teleurgesteld. Het zand is niet zo heel fijn, er zitten veel stukjes dood koraal in, dus vrij pijnlijk om over te lopen.

Maar het strand is verder prachtig doordat het grenst aan een stuk jungle. Tenminste, als ze die lelijke rode parasolletje weg doen. Wie had het stomme idee om plastieken, rode parasolletjes neer te zetten? Jep, ik ben een parasollen hater, behalve die van riet, die vind ik wel mooi.

Door die teleurstelling besefte ik hoe verwend we inmiddels zijn. Oeps. Ik voel me een beetje een verwend kreng. Op zulke momenten besef je dat je al een tijdje in Thailand zit.

Mae Haad heeft een klein eilandje dat verbonden is via een zandbank. Helaas was die zandbank niet zichtbaar want het water stond nog vrij hoog. Ze is pas zichtbaar bij eb, wat pas om 21u is, dan is het donker dus je ziet niks.

We relaxten de rest van de dag op het strand en liepen nog even naar het eilandje. Doordat het water aan het zakken was stond het tot aan de knieën.

Het eilandje heeft wat verlaten bungalows en vooral ontzettend veel dood koraal en troep. Gigantisch veel plastic, wat we inmiddels wel wat gewend zijn in Thailand, maar toch altijd zo zonde is. Zo’n mooi land, zoveel afval dat niet weggewerkt wordt.

Zonsondergang wilde ik eigenlijk zien in de bar 420 Club, maar dat was nog een heel stuk omhoog en het was al veel te laat. Dan maar op het strand kijken.

Toen we wilden gaan eten beseften we dat er maar 3 restaurants in de buurt zijn. En overal stond een wachtrij. Na een half uur wachten konden we eindelijk zitten, na nog een uur kregen we ons eten, dat redelijk smaakloos was maar voor hangry-ik erg welkom was.

We dronken een pintje op de kamer, want we vonden geen barretje. Maar we kwamen hier voor de rust, dus dat lukt goed 😉

Morgen gaan we op excursie naar Ang Thong National Marine Park. Ik ben benieuwd!

Dag 16: Ang Thong & vinvissen

Tegen 8 uur werden we opgehaald om naar de pier te rijden. Daar stapten we op de boot om naar het Ang Thong Marine Park te gaan. Het is de eerste keer dat we een excursie op een grote boot doen, normaal kiezen we voor kleinere groepen. Ik heb bewust de grote boot gekozen, volgens recensies komt die als laatste op de plekken aan, waardoor het minder druk is.

Na een kleine anderhalf uur varen en een ontbijt, komen we aan bij de eerste stop. Hier krijgen we snorkels en springen het water in. Wat een pracht 😍 zoveel gekleurde visjes, het is heerlijk om naar te kijken!

Na nog een stuk varen krijgen we een kajak. We hebben daar 200 baht per persoon voor bijbetaald, degenen die dat niet deden bleven op de boot. Na nog geen 10 minuten kajakken leggen we aan op een strandje. Hier mogen we zwemmen zegt de gids. Raar, maar ok, we zwemmen. Na 10 minuten mogen we weer kajakken en varen opnieuw naar een strandje. Dan blijkt dat de Esmerald Pool hier al is. De groep die op de boot bleef was er al.

Ik vloekte een rondje, ik had mijn iPhone niet bij me, alleen die van Denis met z’n onderwater hoesje. En, we hadden geen schoenen. In communicatie kunnen ze toch nog veel verbeteren.

Op onze blote voeten doen we de steile trappen en komen aan bij de prachtige lagoon. Wat is dit mooi zeg.

Op de boot krijgen we een Thaise lunch en varen naar de volgende stop.

En daar is de gigantisch lange hike naar boven, die bestaat uit trappen. Ik weet niet hoeveel treden, het is 500 meter omhoog. Het was hijgen en zweten. Maar het uitzicht was het helemaal waard. Fantastisch mooi.

Het is tijd om terug te gaan en ik zit op het dek te lezen, het boek ‘The beach’ wat geïnspireerd is door Ang Thong. Je kent de film met Leonardo DiCaprio vast wel. Dan ineens wordt er iets geroepen door de guide en rent naar de reling. Ik kijk en slik tranen weg. O my god. We zien brydes vinvissen! Er wordt naar links en naar rechts gewezen, regelmatig zien we in de verte meerdere walvissen naar de oppervlakte komen. En dan zitten ze ineens niet zo ver van de boot. Wauw. Ik wist dat ze hier gespot waren, maar ik had niet verwacht dat we ze zouden zien. F*cking awesome.

Deze dag is perfect. De regen bij aankomst, interesseerde me zelfs niet meer, die grijns kan niet meer van mijn gezicht af vandaag. De regen was van korte duur en we sluiten de dag af in een strand barretje waar we op 1 koppel na de enigen waren – en de bartender zittend lag te slapen.

Dag 17: Strand hoppen

We beseffen dat dit de laatste dag is op het eiland. F*ck. Ik wilde nog zoveel doen. Maar ik wil ook relaxen op het strand. Help.

We pakken een taxi naar Malibu Beach. Het water is kraak helder en het zand is poeder zacht. Precies hoe ik het graag heb 🤓 een vrouw gaat iets verder liggen, Denis zegt tegen haar dat ze moet oppassen omdat ze onder kokosnoten ligt. Ze schuift op, 10 minuten later valt een kokosnoot. Best gevaarlijke dingen.

Na 10 minuten in het Engels praten blijkt ze Nederlands te zijn. Een vrouw van rond de 60 die alleen reist, al een dik half jaar. Zij wil dezelfde stranden als ik zien, dus we besluiten met z’n drietjes een taxi te nemen, dan krijgen we een betere prijs.

We gaan naar Haad Salad, waar ik direct een massage neem. En het werd de beste ever. Als ik mijn ogen open deed, zag ik helder, turquoise water. Als ik mijn ogen dicht deed, hoorde ik alleen maar de zee. En ondertussen werd ik in allerlei posities getrokken en voelde ik voeten in mijn rug. Traditionele Thaise massages zijn de beste.

We chillen nog even en wandelen dan naar het volgende strand. Dit is het strand waar we eigenlijk zouden verblijven. Maar door een lichtelijke crisis net voor de vakantie (het weer zou slecht worden en het hotel was dan niet meer annuleerbaar) heb ik High Life Bungalows op Haad Yao geannuleerd en een hotel op Mae Haad geboekt.

Bleek dus dat mijn oorspronkelijke plan veel beter was. Haad Yao is geweldig! We drinken wat cocktails, Denis neemt ook een massage na mijn over enthousiasme, en we zwemmen voor een laatste keer in de zee. Wat is dit een heerlijk leventje.

En dan begint er ineens een strand feestje naast een hippie markt. We zitten inmiddels zonder geld, dus zoeken naar een 7-Eleven waar we ook snel 2 hamburgers naar binnen werken.

Op naar het feestje. F*ck de rust, ik rust wel op de 12 uur in het vliegtuig over een paar dagen. We dansen op onze blote voeten, we drinken, we lachen, we genieten.

Koh Phangan is my happy place.

Bangkok

Dag 18: Wil ik hier nu zijn?

Ik zag een beetje op tegen Bangkok. Want Bangkok leek me vooral leuk voor fotografie. En hoewel de iPhone goede kwaliteit levert (hoop ik), is het niet hetzelfde.

Misschien had ik liever 2 extra nachten in Koh Phangan gebleven, maar de vliegtickets waren allang geboekt dus we moesten gaan.

We vlogen via Samui, een airport van Bangkok Airways. Wat een fijn vliegveld, het oogde tropisch, je had er schommels, zitzakken, leuke boetiek winkeltjes en het voelde een beetje als een pretpark.

Eenmaal in Bangkok gingen we met de skytrain naar ons hotel, waarna we direct naar onze rooftop bar gingen. Het was ideaal om de stad in ons op te nemen en het was fijn om te kijken naar de chaos in het verkeer, van op deze hoogte.

Uiteindelijk gingen we naar buiten en kwamen we op een avondmarktje terecht. Maar ook verschillende mannen die ons naar binnen wilde lokken voor een pingpong show of andere seks show. Alle meisjes stonden mooi gepresenteerd op een rijtje, een echte vleeskeuring. Seks shows, wiet shops en street food. De straten stinken best wel en ik moet vaak kakkerlakken ontwijken.

Ik ben een stadsmeisje, dus ik weet dat ik van deze stad ga houden. Vandaag is het nog even wennen. Vroeg naar bed, daar kijk ik naar uit. Eindelijk een wat zachter bed. Een nacht goed slapen zal me goed doen!

Dag 19: Tempels en het Khaosan gedrocht

Ok, ik ben gewend aan Bangkok 😎 Best een leuke stad!

Vandaag zijn we naar Grand Palace en Wat Pho gegaan, twee behoorlijke tempel complexen met duizenden details. En een hele hoop Boeddha’s. Erg leuk om te zien. Tussendoor zijn we nog naar een traditionele dans gaan kijken in het theater.

Daarna zijn we gewoon rond gaan wandelen en kwamen in een buurt waar we bijna de enigen blanken waren. Mensen waren daar ijverig aan het werk en de meesten vonden het niet erg als ik mijn smartphone bovenhaalde voor een video. Die beelden zie je in onze aftermovie 😉

Toen de voetjes moe waren zijn we naar Eagle Nest gegaan, een rooftop bar waar je Wat Arun kan zien, mooi tijdens zonsondergang. Met (bijna) Belgische prijzen. 1.500 baht voor 4 cocktails. Maar het was lekker en we hadden een mooi uitzicht.

Opnieuw terug naar het hotel met een tuktuk die door de straten racete, met een chauffeur die erg chagrijnig was door de prijs die we wilden betalen. Er zijn hier zo belachelijk veel tuktuks, terwijl je ook het openbaar vervoer hebt, taxi’s en Grab & Bolt (Aziatische Uber). De concurrentie is moordend.

Na een heerlijke douche (de beste van de hele vakantie) namen we de bus naar Khaosan road. Bijna geen enkele Westerling neemt de bus, de conductrice kon dan ook geen woord Engels. Uiteindelijk zijn we er geraakt, 2 bussen en 45 minuten later kostte ons nog geen euro.

Khaosan road is verschrikkelijk. De bars doen een wedstrijdje wie de hardste muziek draait. Met overdreven veel personeel aan de straat om je naar binnen te lokken. Er zou hier veel neon zijn wat leuk leek voor een foto, maar de helft stond uit. Dit is nog erger qua sfeer dan Ao Nang. Er worden schorpioenen en alligator vlees aangeboden, we hebben het niemand zien eten.

Godzijdank zien we dan een bord, ‘Garden with not very loud music’, er wordt heerlijke techno gedraaid en er zijn geen mensen die je naar binnen trekken met bordjes met lachgas of happy hour. Het is er super gezellig. Geen idee waarom Khaosan road eigenlijk nog de backpacker straat wordt genoemd, het bier is bijna dubbel zo duur als normaal. Lees hier meer over onze ervaring op Khao San Road.

Om 1:00 willen we een Grab naar het hotel pakken, maar uiteraard zijn er talloze tuktuks die onze aandacht willen. Eentje is bereid om ons voor 50 baht meer dan de Grab mee te nemen.

Het wordt weer een enge straat race, want het is een echte wedstrijd tussen de tuktuks. En net als we een kruispunt over gaan zien we 3 auto’s tegen elkaar knallen. Een bumper vliegt over de straat. Gelukkig blijft het daarbij. En godzijdank is er geen motor bij betrokken want een helm dragen ze hier niet. Het is even een realiteitsbesef. Thailand heeft de dodelijkste wegen van de hele wereld.

De twee minuten daarna lijkt iedereen wat rustiger te rijden, alsof iedereen half in shock is. Daarna wordt het gaspedaal weer ingedrukt en scheuren we door de straten van Bangkok.

Dag 20: 78 verdiepingen omhoog

Vandaag vind ik Bangkok nog leuker.

We zijn de dag rustig gestart, relaxend op onze rooftop infinity pool (Amara Bangkok). Na – nog eens – een Thaise massage zijn we naar de hoogste rooftop van het land gegaan: King Power Mahanakhon.

Daar deden we eerst twee keer een Virtual Reality game, met een parachute kon je door de stad vliegen. Met mijn hoogtevrees was het een paar keer gillen, maar tof was het absoluut. Ik probeer de laatste jaren mijn hoogtevrees te overwinnen, dit is onderdeel van het plan 😅

Maar daar stopte het niet. We gingen naar de 78e verdieping en daar stapte ik op de SkyWalk, een glazen vloer waar je over de stad loopt. Met bevende benen duurde het even tot ik eraan gewend was. Check, I did this.

Ons hotel dat voorgaande dagen hoog leek was nu maar een klein gebouwtje. We zaten nu 3x hoger. Wat een prachtig uitzicht. We keken zonsondergang totdat deze onder de smog verdween. We kochten een te dure hotdog en biertje en genoten van de muziek en het uitzicht op ons hoogste gebouw tot nu toe.

Vervolgens gingen we naar het winkelcentrum Iconsiam, die blijkbaar z’n eigen gratis ferry’s heeft vanaf deze kant van het water. Tegen 20u kwamen we aan.

Het leek wel een luxe pretpark. Het deed ons aan Singapore denken en het was leuk om door het winkelcentrum te struinen. Een hele hoop lekker eten ook, we hebben zelfs krokodil geproefd. Niet helemaal ons ding blijkt.

Bangkok is meer geworden dan een grote vieze stad. Het is hier gewoon mooi. En ik had hier stiekem nog meer dagen willen hebben.

We sluiten de dag af op een betaalbare rooftop bar.

Dag 21: Steppen door de groene long van Bangkok

De laatste (volledige) dag is aangebroken. Meeeh. We hebben ons gisteravond laat nog aangemeld voor een excursie.

Er is nog een ander koppel bij en that’s it. Al snel voelen zowel het koppel als de gids aan als vrienden. We varen naar Phra Pradaeng (Bang Krachao), een groen eilandje, 10 minuten van Bangkok. We stappen op de elektrische steps en scheuren weg.

We rijden door de jungle en stoppen dan aan een tempel. Daar vertelt de gids Pokpong over het boeddhisme en we hebben tijd om vragen te stellen. Alle vragen die ik had, kon ik eindelijk stellen, en het waren er een hoop. Zo blijkt dat Boeddha niet perse van roze Fanta houdt, maar dat dit een alternatief is voor bloed. Vroeger offerden ze bloed, maar dat is dus nu vervangen door roze Fanta. Grappig.

We rijden verder naar een lokale markt, daar laat Pokpong ons allerlei lekkernijen proeven. Het koppel dat ook mee is, een Australische man en Thaise vrouw, kopen ook veel en laten ons mee proeven. Meestal lekker, soms niet geweldig. Maar fijn dat we nog zoveel nieuwe dingen geproefd hebben.

Daarna gaan we lunchen, praten nog gezellig en rijden dan terug. De excursie duurde 1,5 uur langer dan gepland omdat we het zo gezellig hadden tijdens de lunch. Het voelde aan als een vrienden uitje.

In het hotel frissen we ons nog even op en gaan daarna richting Lumphini park. Een prachtig park met een mooi zicht op de wolkenkrabbers. Een hele hoop mensen rennen of wandelen dezelfde richting uit, het lijkt wel een hardloopevenement, maar dat is het niet. Ineens speelt er muziek en iedereen staat stil. Dat is het volkslied dat om 18:00 in het park wordt gedraaid. We zien nog wat varanen in het park, luisteren even naar het orkest dat aan het spelen is, en dan verdwijnt de zon achter de gebouwen.

We eten en drinken wat op de Patong avondmarkt en stipt om 22:45 stappen we een hoerenkot in. Of stripbar, geen idee wat het is. We komen hier niet voor de meisjes, maar voor het Muay Thai gevecht dat om 23u begint. We zitten op de eerste rij, leuk om zo’n gevecht van dichtbij te zien. Na een kwartier is het gevecht klaar, tot ongenoegen van de madam die de boel uitbaat. Als het langer duurde hadden we nog iets extra’s gedronken, nu stroomde de bar leeg, op een paar mannen na.

Het was een leuke laatste dag en het heeft me nog meer doen houden van Bangkok 😍

Dag 22: The hangover

Nee, we zijn niet op de skybar van de film The Hangover geraakt. Het is een rasechte kater. Niet alleen omdat we naar huis moeten vandaag, het is vooral de alcohol van vannacht. Ik word wakker met akelige koppijn, op de weg naar de wc kom ik mijn schoenen tegen en in de spiegel zie ik dat mijn mascara op m’n gezicht plakt. De Chang’s waren weer lekker. Ik vrees dat we thuis op dieet moeten na al die Chang’s en curry’s.

Ik strompel naar de 7-Eleven. Voor de laatste keer koop ik croque-monsieurs (tosti’s), we zijn er inmiddels verslaafd aan, het is een snel en goedkoop tussendoortje. Vooral de croissant variatie is lekker. Wist je dat ze hier minstens 15 verschillende soorten hebben? Ik denk wel dat ik thuis minstens een week geen croque-monsieurs en rijst wil eten 🙈 Met gebakken croques en een Red Bull strompel ik terug naar het hotel om de backpack in te pakken.

Veel kleding is het niet want ik had weinig meegenomen zodat mijn statief mee kon. Lekker doelloos achteraf. Benieuwd hoe dat camera verhaal gaat aflopen, maar dat is gedoe voor later.

We liggen nog een paar uur op het dak van het hotel en genieten nog even van het uitzicht. Ik bestel nog een te dure Thai sausage en orange juice, die laatste bahts moeten toch op.

Op de luchthaven wil ik toch nog rode curry eten, want van curry krijg ik nooit genoeg.

4 nachten Bangkok was perfect. We hebben de stad wat leren kennen en zijn er van gaan houden. Hoeveel we nog geen tiende gezien hebben. Ik zou ook hier langer kunnen blijven, hoor.

Het was een top reis en het is spijtig dat we naar huis moeten. Wist je dat ik heel lang niet naar Thailand wilde omdat iedereen naar Thailand gaat? Nu begrijp ik waarom….